Ανατομία Καναρινιού~Ανατομία και φυσιολογία του τραγουδιού ενός Τimbrado

 Είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο να γνωρίζουμε την ανατομία ενός πουλιού η οποία σε πολλά μέρη διαφέρει από την δική μας. Από το αναπνευστικό σύστημα, το πεπτικό αλλά και το αναπαραγωγικό. Η γνώση τους μας βοηθά στην σωστή διατύπωση των μερών του πουλιού ώστε να δώσουμε μια καλή περιγραφή σε κάποιον ο οποίος δεν έχει οπτική επαφή με ένα πουλί που είναι πχ τραυματισμένο ή άρρωστο. Πολύτιμη βοήθεια μας δίνεται και στη κατανόηση των εσωτερικών οργάνων του πουλιού όταν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια ασθένεια.
Στην ακόλουθη φωτογραφία γίνεται μια αναλυτική αναφορά στα μέρη του καναρινιού εξετάζοντάς το από την εξωτερική πλευρά.
 


Ενώ στο επόμενο παρατηρούμε την διάταξη των οστών αλλά και τα σημεία των αρθρώσεων του καναρινιού, κάτι που μας βοηθά να τα εντοπίζουμε όταν έχουμε ένα τραυματισμένο πουλί με σπασμένο οστό ή με κάποια εξάρθρωση.

 

 Πεπτικό Σύστημα
Ακόμη η διάταξη του γαστρεντερολογικού συστήματος θα μας αποκαλύψει τις ιδιαιτερότητες των πτηνών έναντι των θηλαστικών.

 1. Αδένας σάλιου
Ο αδένας αυτός είναι όμοιος με του ανθρώπου, εκρέει σάλιο το οποίο διευκολύνει την κατάποση της τροφής, εντείνει την αίσθηση της γεύσης κλπ

Οι σιαλογόνοι αδένες των πτηνών, εκτός από
μερικές εξαιρέσεις, δεν εκκρίνουν πεπτικά ένζυμα, παρά μόνο βλέννες οι οποίες λιπαίνουν τις τροφές ευνοώντας την δίοδό τους προς τον πρόλοβο. Αυτό είναι σημαντικό στα πτηνά που διατρέφονται με σπόρους

2. Οισοφάγος

Ο οισοφάγος αποτελεί το πρώτο τμήμα του πεπτικού σωλήνα και χαρακτηρίζεται από την μεγάλη του ικανότητα να διογκώνεται.

3. Πρόλοβος

Πριν από την είσοδό του οισοφάγου στην θωρακική κοιλότητα σχηματίζει ένα είδος σακούλας τον πρόλοβο, όπου η τροφή αποθηκεύεται παροδικά και διαποτίζεται από την σίελο, τις βλεννώδεις εκκρίσεις του προλόβου και το νερό.

Τα καναρίνια, έχουν μονόλοβο (μονό πρόλοβο) καλά ανεπτυγμένο, ιδιαίτερα ευδιάκριτο μετά το γεύμα και εγκαρσίως προσανατολισμένο στην περιοχή του λαιμού.

Στην πλειοψηφία των πτηνών, ούτε ο οισοφάγος ούτε ο πρόλοβος παράγουν πεπτικά ένζυμα, αλλά συνεχίζεται η δράση της α - αμυλάσης του σιέλου επί του αμύλου και επιπλέον λαμβάνει χώρα κάποια μικρή ζυμωτική βακτηριακή δραστηριότητα επί των σακχάρων, με αποτέλεσμα την παραγωγή οργανικών οξέων όπως γαλακτικό, οξικό, προπιονικό και βουτυρικό.
Μικρής έκτασης πέψη μπορεί επίσης να λαμβάνει χώρα από εξωγενή ένζυμα και από το γαστρικό υγρό που αναρροφάτε από τον αδενώδη στόμαχο. Η διάρκεια παραμονής της τροφής στον πρόλοβο εξαρτάται από το είδος και την ποσότητά της. Οι ξηρές τροφές παραμένουν περισσότερο παρά οι υδαρείς. Το PH του προλόβου είναι γύρο στο 6. Η κινητικότητα του διασφαλίζεται με περισταλτικές κινήσεις, των οποίων η συχνότητα και η ένταση ποικίλλει ανάλογα με το τροφικό του περιεχόμενο και την νευρική κατάσταση του πτηνού.

4. Αδενώδης στόμαχος

Μετά τον πρόλοβο ο οισοφάγος στενεύει για ορισμένο διάστημα και στην συνέχεια διογκώνεται και σχηματίζει τον αδενώδη στόμαχο, ο οποίος έχει παχιά τοιχώματα. Η τροφή εδώ δεν αποθηκεύεται αλλά αναμειγνύεται με το εκκρινόμενο γαστρικό οξύ, το οποίο περιέχει πεπτικά ένζυμα όπως η πεψίνη (για την πέψη των πρωτεϊνών) και υδροχλωρικό οξύ. Η έκκριση του γαστρικού υγρού, αρχίζει με την είσοδο της τροφής στο ράμφος και τον οισοφάγο και με την επίδραση ακουστικών (αλλά όχι οπτικών) ερεθισμάτων. Η κινητικότητα στον αδενώδη στόμαχο έχει την μορφή περισταλτικών κινήσεων με συχνότητα 1 σύσπαση ανά λεπτό. Στον στόμαχο αυτό η πέψη είναι ασήμαντη λόγο του μικρού χρόνου παραμονής της τροφής (< 1 λεπτού) και της μεγάλης τιμής του PH (3,5 – 4,5) από την άριστη τιμή για την δράση της πεψίνης. Τέλος η κινητικότητα του οισοφάγου, του προλόβου και του αδενώδη στομάχου, οφείλεται κυρίως στην διέγερση του παρασυμπαθητικού συστήματος.

5. Μυώδης στόμαχος

Είναι ένα σφαιροειδές πεπλατυσμένο μυώδες όργανο, το οποίο συνδέεται με τον αδενώδη στόμαχο για την είσοδο της τροφής και με το έντερο όπου γίνεται η έξοδός της. Κύρια λειτουργία του είναι η σύνθλιψη και το άλεσμα της τροφής, δηλαδή η μηχανική πέψη. Το άλεσμα πετυχαίνεται με την παρουσία μικρών κόκκων άμμου ή χαλικιών και των συστολών του στομάχου. Στον μυώδη στόμαχο γίνεται και μερική πέψη των πρωτεϊνών, λόγο του άριστου PH (2 – 3,5) που έχει για την δράση της πεψίνης, καθώς και μερική διάλυση των αλάτων. Όταν το στομάχι είναι άδειο, παραμένει ακίνητο και η ρυθμική σύσπαση του αρχίζει με την είσοδο της τροφής. Ο ρυθμός των συσπάσεων των μυών του είναι ανάλογος με το είδος του πτηνού και την σκληρότητα της τροφής και συνήθως κυμαίνεται από 3 – 4 το λεπτό.

6. Κοιλιακός αδένας σάλιου


7. Δωδεκαδάχτυλο

Το έντερο αρχίζει από τον μυώδη στόμαχο, έχει αρκετό μήκος και διακρίνεται στο λεπτό και το παχύ. Το λεπτό έντερο είναι μεγαλύτερου μήκους και ομοιόμορφης διατομής και καλύπτεται από αναρίθμητες μικρές προεξοχές, τις λεγόμενες λάχνες, που αυξάνουν την συνολική επιφάνεια απορρόφησης. Το αρχικό μέρος του ονομάζεται δωδεκαδάκτυλος, είναι σχήματος θηλιάς, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται το πάγκρεας. Στον δωδεκαδάκτυλο εκβάλλει ο χοληδόχος πόρος και ο εκφορητικός πόρος του παγκρέατος και γίνεται η απορρόφηση της βιταμίνης Α.

8. Μεσαίο και λεπτό έντερο

Το υπόλοιπο τμήμα του λεπτού εντέρου είναι περιτυλιγμένο σπειροειδώς και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της κοιλιακής χώρας. Το PH του κυμαίνεται από 5,6 – 6,9. Τα τοιχώματα του λεπτού εντέρου έχουν αδένες που εκκρίνουν το εντερικό υγρό, που περιέχει ένζυμα (πεψίνη, α – αμυλάση, μαλτάση, σουκράση κλπ) για την συμπλήρωση της διαδικασίας της πέψης. Η πεψίνη είναι ένα πρωτεϊνολυτικό ένζυμο που βοηθά στην τελική διάσπαση των πρωτεϊνών σε αμινοξέα. Τα υπόλοιπα βοηθούν στην διάσπαση του αμύλου και των δισακχαριτών σε απλά σάκχαρα. Τα ένζυμα εμφανίζονται σε ικανοποιητική ποσότητα περίπου επτά ημέρες μετά την εκκόλαψη των νεοσσών. Στο λεπτό έντερο γίνεται η απορρόφηση των αλάτων και άλλων διαλυτών θρεπτικών συστατικών, ενώ η απορρόφηση των λιπών γίνεται κυρίως στο δεύτερο μισό του λεπτού εντέρου.
Η μεγάλη σημασία του λεπτού εντέρου έγκειται στο ότι σε αυτό λαμβάνει χώρα το μεγαλύτερο μέρος της πέψης και κυρίως η πρωτεολυτική φάση, δηλαδή η διάσπαση των πρωτεϊνών, με την συνδυασμένη δράση του γαστρικού, του παγκρεατικού, του εντερικού υγρού και της χολής. Στο λεπτό έντερο υπάρχει επίσης μικροχλωρίδα, η οποία δεν έχει ταυτοποιηθεί πλήρως στα διάφορα είδη των πτηνών συντροφιάς. Η συμβολή της στην πέψη είναι περιορισμένη για τους εξής λόγους:

α) Η παραμονή της τροφής στο λεπτό έντερο των πτηνών συντροφιάς είναι μικρή. Είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε ότι σε ορισμένα είδη η τροφή διασχίζει ολόκληρο τον πεπτικό σωλήνα σε 20 μόνο λεπτά!
β) Τα πτηνά στερούνται εξειδικευμένου τμήματος του πεπτικού σωλήνα με ανεπτυγμένη μικροβιακή χλωρίδα για την παραγωγή βακτηριακής πρωτεΐνης και βιταμινών, όπως συμβαίνει π.χ στα μηρυκαστικά.

Τα διάφορα βακτήρια της χλωρίδας των πτηνών, συνθέτουν τα δικά τους αμινοξέα χρησιμοποιώντας αμμωνία σαν κύρια πηγή αζώτου. Η συγκέντρωση όμως της αμμωνίας εξαρτάται από την ποσότητα και την διαλυτότητα της πρωτεΐνης της τροφής, δηλαδή την βιολογική της αξία, σε αντίθεση με τα μηρυκαστικά ζώα που δεν χρειάζονται πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας. Η έλλειψη για παράδειγμα της λυσίνης (αμινοξύ υψηλής βιολογικής αξίας) στην διατροφή των πτηνών, εμποδίζει την απορρόφηση των καροτενοειδών στο λεπτό έντερο. Συνεπώς η ύπαρξη επαρκών ποσοτήτων βιταμινών καθώς και πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας, είναι ζωτικής σημασίας στην διατροφή των πτηνών συντροφιάς στα διάφορα στάδια της ζωής τους. Το λεπτό έντερο εμφανίζει περισταλτικές κινήσεις και κινήσεις αναμίξεως που οφείλονται κυρίως στο μυεντερικό πλέγμα του Auerbach και ελάχιστα στο παρασυμπαθητικό σύστημα. Με αυτές επιτυγχάνεται η δίοδος της τροφής προς τα κατώτερα μέρη του εντέρου και μαζί με την έκκριση των πεπτικών υγρών (γαστρικό, παγκρεατικό, εντερικό και χολή) και την ωφέλιμη μικροχλωρίδα, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.

Ο χρόνος διόδου της τροφής εξαρτάται από την υφή, την σκληρότητα, την υγρασία και την ποσότητα της τροφής. Στα νεαρά πτηνά είναι ταχύτερη από ότι στα ενήλικα. Επίσης η κινητικότητα του εντέρου και η έκκριση του γαστρικού υγρού αναστέλλονται με την παρουσία αδρεναλίνης, η οποία παράγεται από την χολή σε περιπτώσεις στρεσαρίσματος.

9. Παχύ έντερο

Το παχύ έντερο αποτελεί συνέχεια του λεπτού. Ιστολογικά μοιάζει με το λεπτό, έχει εσωτερικά λάχνες αλλά οι αδένες του εκκρίνουν μόνο βλέννα και όχι ένζυμα. Είναι πιο κοντό και πιο ευρύ από το λεπτό έντερο και εκβάλλει στην αμάρα. Στο παχύ έντερο γίνεται απορρόφηση νερού, αποθήκευση περιττωμάτων, αλλά ελάχιστη βακτηριακή ζύμωση. Η ταχύτητα απορρόφησης του νερού είναι μεγάλη. Η γλυκόζη επίσης απορροφάται με τετραπλάσια ταχύτητα απ’ ότι στα θηλαστικά. Το παχύ έντερο εμφανίζει περισταλτικές και αντιπερισταλτικές κινήσεις με μεγαλύτερη συχνότητα από τα εντερικά τυφλά. Έτσι μικρό μόνο μέρος του χυμού από το παχύ έντερο εισέρχεται στα τυφλά, ενώ το μεγαλύτερο μέρος προωθείται προς την αμάρα.

10. Αμάρα

Η αμάρα είναι ένα διευρυμένο κομμάτι του πεπτικού σωλήνα και συνδέεται με το παχύ έντερο. Είναι κοινός χώρος του πεπτικού, ουρικού και γεννητικού αγωγού. Σε αυτή δηλαδή καταλήγουν τα περιττώματα από το παχύ έντερο, τα ούρα από τα νεφρά και τα αυγά από τον ωαγωγό, όπου και προωθούνται στον πρωκτό (στόμιο της αμάρας) και απομακρύνονται από το σώμα του πτηνού.

11. Χοληδόχος κύστη

Εδώ συγκεντρώνεται και αποθηκεύεται η χολή η οποία παράγεται στο συκώτι και περιέχει:

1. Τοξικές ή βλαπτικές ουσίες που πρέπει να απομακρύνονται συνεχώς από τον οργανισμό του πτηνού.
2. Πεπτικά ένζυμα τα οποία πρέπει να εκκρίνονται μόνο όταν γίνεται η πέψη των τροφών.

12. Συκώτι

Είναι ο μεγαλύτερος αδένας του σώματος και αποτελείται από δύο λοβούς. Παράγει την χολή η οποία περιέχει βλεννίνη και χολικά άλατα. Δύο αγωγοί μεταφέρουν την χολή από το συκώτι στο δωδεκαδάκτυλο. Ο ένας από τον δεξιό λοβό του συκωτιού διευρύνεται και σχηματίζει την χοληδόχο κύστη.

13. Πάγκρεας

Βρίσκεται μεταξύ των δύο παράλληλων διπλώσεων του δωδεκαδάκτυλου. Εκκρίνει το παγκρεατικό υγρό το οποίο εξουδετερώνει τις όξινες εκκρίσεις του αδενώδους στομάχου και περιέχει αμυλολυτικά, λιπολυτικά και πρωτεϊνολυτικά ένζυμα με τα οποία επιτυγχάνεται η υδρόλυση του αμύλου των λιπών και των πρωτεϊνών. Η εκροή του παγκρεατικού υγρού γίνεται διαμέσου του ομώνυμου πόρου στο δωδεκαδάκτυλο πριν από την εκβολή του χοληδόχου πόρου.

14. Εντερικά τυφλά

Τα τυφλά έντερα βρίσκονται στην ένωση του λεπτού και παχέως εντέρου δηλ. στο σημείο εκείνο που τελειώνει το λεπτό έντερο και ξεκινάει το παχύ. Είναι δύο σακοειδείς αποφύσεις αρκετού μήκους, των οποίων η λειτουργία δεν είναι πλήρως γνωστή. Παρά την ύπαρξη μικροχλωρίδας και την μακρά παραμονή της τροφής σε αυτά, η πέψις των ινωδών ουσιών και η παραγωγή βιταμίνης Β και Κ είναι μικρή. Στα τυφλά εισέρχεται περίπου το 15% του περιεχομένου του λεπτού εντέρου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην παρουσία αδρεναλίνης σε περιπτώσεις στρεσαρίσματος των πτηνών.

15. Νεφρά
Τα νεφρά αποτελούν σημαντικότατα όργανα καθώς χρησιμεύουν ως το «καθαριστικό» φίλτρο του οργανισμού, φιλτράροντας το αίμα και αποβάλλοντας την περίσσεια νερού και παραπροϊόντων του μεταβολισμού. Με τον τρόπο αυτό, τα νεφρά διατηρούν την ισορροπία των υγρών αλλά και των ηλεκτρολυτών στο σώμα, ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, ενώ παράλληλα συμμετέχουν ενεργά και στο ενδοκρινικό σύστημα, εκκρίνοντας πολύτιμες ορμόνες όπως η ερυθροποιητίνη, η οποία συμμετέχει στην παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, καθώς και η καλσιτριόλη, που αποτελεί την ενεργό μορφή της βιταμίνης D. 

                          Ανατομία και φυσιολογία του τραγουδιού ενός Τimbrado



Ακριβώς όπως οι άνθρωποι και πολλά άλλα πλάσματα, τα καναρίνια είναι γνωστό ότι διαθέτουν ένα όργανο φωνής.Σε αντίθεση με αυτό του ανθρώπου, το εξειδικευμένο φωνητικό σύστημα του καναρινιού είναι χαμηλότερο κατά μήκος του αναπνευστικού συστήματος στη φάση της τραχείας (βρονχικό σύστημα). 
 Αυτό το όργανο, μοναδικό για τα πουλιά, ονομάζεται Σύριγξ.Εντός της σύριγξ βρίσκονται οι τυμπαντικές μεμβράνες, οι οποίες αν και έχουν μια μικρή ομοιότητα με τις ανθρώπινες φωνητικές χορδές είναι μεγαλύτερες σε αριθμό. Η ένταση στην περίπτωση των μεμβρανών αυτών ελέγχεται τόσο από την πίεση που ασκείται στην Σύριγξ από τους τραχειακούς θύλακες του αέρα καθώς και από την μυϊκή δράση. Σύμφωνα με διάφορους εμπειρογνώμονες, τα ωδικά πτηνά έχουν τρία ζευγάρια μυών έτσι ώστε να ελέγχουν την παραγωγή ήχου στη Σύρινξ. Εν μέρει λόγω της θέσεώς του στο χώρισμα (διάσπαση) της τραχείας, ο Σύρινξ επιτρέπει στο πουλί να ελέγχει και τα δύο σύνολα των τυμπανικών  μεμβρανών, ανεξάρτητα μεταξύ τους, λειτουργία η οποία με τη σειρά της, επιτρέπει το καναρίνι να παράγει διαφορετικούς ήχους ταυτόχρονα σε ένα είδος εσωτερικού ντουέτου. Το 1990 εμφυτεύτηκαν από ερευνητές από το πανεπιστημίο της Ιντιάνα, στους βρόχους ωδικών πτηνών, μικροσυσκευές μέτρησης της ροής του αέρα και οπτικές ίνες. Διαπιστώθηκε ότι η ''διπλή σύριγγα'' δίνει σε ορισμένα πτηνά την δυνατότητα να έχουν δύο φωνές.Πέρα άλλων διαφορών του Timbrado με άλλες φυλές καναρινιών φωνής, η αναπνοή μεταξύ των περιόδων που τραγουδιούνται από το Τimbrado γίνεται ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές.Μπορούν δηλαδή δύο φωνές να ηχούν μαζί σε αρμονία (διπλοφωνία) ή να δημιουργούν πολύπλοκα τραγούδια.. Σε κάποια είδη, οι νότες είναι ίδιες μόνο που η μία φωνή τους τραγουδά υψηλότερα. Κάποια άλλα επιλέγουν να εναλλάσσουν τις φωνές για κάθε νότα.Μια καταπληκτική πτυχή του αναπνευστικού συστήματος των πουλιών που τους επιτρέπει να παράγουν παρατεταμένο ήχο τραγουδιού, είναι ότι η αναπνοή γίνεται με τη βοήθεια «μίνι-ανασσών" κατά τη διάρκεια του τραγουδιού. Εκτιμάται ότι ένα πουλί παίρνει ταυτόχρονα 25 αβαθείς αναπνοές ανά δευτερόλεπτο, ενώ εκπέμπει το τραγούδι του. Αυτό επιτρέπει η πίεση στο αναπνευστικό σύστημα να παραμένει σχετικά σταθερή καθ 'όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, καθιστώντας περιττό για το πουλί να σταματήσει έτσι ώστε να πάρει ανάσα.Επιπλέον, ενώ τα θηλαστικά έχουν μια ενεργή φάση εισπνοής, που ελέγχεται από μυϊκή δράση στο διάφραγμα, και μια παθητική φάση εκπνοής όταν ο αέρας διαφεύγει καθώς το διάφραγμα επανέρχεται στη φυσιολογική του θέση, στο πουλί  όλες τις φάσεις της αναπνοής περιέχουν παθητικά και ενεργά συστατικά, λόγω της δράσης  συγκεκριμένων ομάδων μυών.Υπάρχει ακόμη και μια θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι ο αέρας κινείται γύρω από το αναπνευστικό σύστημα των πτηνών σε μια κατεύθυνση, σε αντίθεση με την αμφίδρομη ροή που βρέθηκε σε θηλαστικά.Αυτή η μονόδρομη ροή θεωρείται ότι είναι ο λόγος που το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο ήταν μια αποτελεσματική προειδοποίηση του μολυσμένου αέρα.Μονολότι η ανατομία-φυσιολογία του αναπνευστικού συστήματος είναι σχεδόν ίδια ανάμεσα στα καναρίνια φωνής, εντούτις υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσο αφορά το τραγούδι τους.Τα παρακάτω διαγράμματα μας βοηθάνε να καταλάβουμε τις διαφορές στις διαφορετικές γραμμές ανάμεσα στις τρεις(3) φυλές τραγουδιού:

• Roller
• Belgian Waterslager 
• Spanish Timbrado

Αν και φαίνεται ίσως απλό το τραγούδι των καναρινιών φωνής επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες και για αυτό παρατηρείται ποικιλία στο τραγούδι ακόμα και ανάμεσα στη ίδια φυλή καναρινιών φωνής (ίδια ράτσα αλλά διαφορετικές νότες-ρεπερτόριο). Παράγοντες όπως για παράδειγμα η εκπαίδευση, διατροφή,περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει την απόδοση ενός πουλιού.Κατά κύριο λόγο μεγάλο ρόλο παίζει και ο γενετικός παράγοντας.Υπάρχει μια ακτίνα τραγουδιού μέσα στην οποία μπορεί να διακυμανθεί το τραγούδι ενός πουλιού.


Πολλές έρευνες έχουν γίνει όσο αφορά τα αγαπημένα μας πουλάκια σχετικά με τον τρόπο που αυτά τραγουδούν καθώς και με το πως μαθαίνουν τις διάφορες μελωδίες.

Διάφορες Έρευνες ανακάλυψαν ότι :

1. Τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου του καναρινιού έχουν την ικανότητα να αναγεννώνται. Αυτό συμβαίνει  κατά την διαδικασία της πτερόρροιας και επιτρέπει στον εγκέφαλο του καναρινιού να παραμένει νέος και ικανός να μαθαίνει τραγούδια σε όλη του την ζωή!

2. Τα περισσότερα πτηνά εκκολάπτονται από τα αυγά τους έχοντας ήδη διαπλάσει τις μελωδίες μέσα τους.

3. Ακόμα και σε ηλικία δυο εβδομάδων,τα μικρά μπορούν και αναγνωρίζουν ένα μικρό απόσπασμα μελωδιών.

4. Έπειτα από καταγραφή  της δράσης των νευρώνων στον εγκέφαλο ωδικών πτηνών, βρήκαν ότι τα νεαρά ωδικά πτηνά που μαθαίνουν να κελαηδούν, κάνουν πρόβες των μελωδιών που ακούνε, στον ύπνο τους!!