Αναγνώστες

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Tα πάντα για τις καρδερίνες

Η καρδερίνα είναι στρουθιόμορφο πτηνό, του γένους Carduelis και ανήκει στην οικογένεια των σπιζιδών. Είναι ωδικό πτηνό και ζει κατά σμήνη σε δάση και σε λιβάδια, όπως επίσης σε κήπους και σε αγρούς. Απαντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία. Είναι αποδημητικό πουλί και το φθινόπωρο μεταναστεύει σε τόπους με πιο γλυκό κλίμα. Τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με σπόρους αγκαθιών και με σκουλήκια. Αξιοσημείωτη είναι η αλληλεγγύη και η αγάπη που τρέφουν τα πουλιά αυτά μεταξύ τους.


Περιγραφή :
Το μήκος του πτηνού φθάνει τα 19 εκατοστά και υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε χρωματικούς συνδυασμούς. Κυρίαρχα χρώματα είναι το κίτρινο, το κόκκινο και το μαύρο. Το κεφάλι της έχει χρώμα κόκκινο και σε αυτό το χαρακτηριστικό οφείλεται η ονομασία "τουρκοπούλα" που της έδωσε ο λαός, επειδή το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι της μοιάζει σαν το πτηνό να φορά φέσι.Οι αρσενικές καρδερίνες έχουν πιο έντονα χρώματα πιο σκούρα τα μαύρα σημεία τους. Θα πρέπει ένας νέος εκτροφέας να προσέξει την φτερούγα του αρσενικού πτηνού να είναι όλη μαύρη ,η κόκκινη μάσκα στο κεφάλι να φτάνει μέχρι πίσω από τα μάτια της, τα μουστάκια η τρίχες δηλαδή γύρω από το ράμφος της να είναι μαύρα και αυτά. Στο κεφάλι της το μαύρο τμήμα είναι ομοιόμορφο δίχως άσπρες τρίχες.Στα μικρά πτηνά τα οποία δεν έχουν ντυθεί ακόμα μπορούμε και εκεί να τα ξεχωρίζουμε από την μαύρη φτερούγα και από το μαύρο μουστάκι. Όμως πολλές φορές μπορεί να γελαστούμε στα νεαρά πτηνά διότι υπάρχουν μερικές καρδερίνες που δεν μπορούμε να της ξεχωρίσουμε απόλυτα.Οι θηλυκές καρδερίνες έχουν πιο ξεθωριασμένα χρώματα η κόκκινη μάσκα δεν καλύπτει το μάτι αλλά μέχρι την μέση του περίπου . Η φτερούγα της είναι καφέ, στο κεφάλι της στο μαύρο τμήμα έχει άσπρα φτερά, στο μουστάκι της έχει καφέ τρίχες και γενικότερα είναι μικρότερη σε μέγεθος από την αρσενική.Οι μικρές θηλυκές καρδερίνες έχουν και αυτές καφέ φτερούγες και καφέ φτερά γύρω από το ράμφος τους.

 

Διάκριση φύλου στις Καρδερίνες:

1ο Χαρακτηριστικό

Η κόκκινη μάσκα στο αρσενικό περνά το μάτι ενώ στο θηλυκό η μάσκα είναι συνήθως μέχρι τη μέση του ματιού.



2ο Χαρακτηριστικό

Το χρώμα της φτερούγας στο σημείο που ενώνει με το υπόλοιπο σώμα στα αρσενικά είναι μαύρο ενώ στα θηλυκά είναι γκρίζο καφέ. 


 













3ο Χαρακτηριστικό

Τα μουστάκια είναι μικρά φτερά τα όποια βρίσκονται στο άνω μέρος του ράμφους στο σημείο που ενώνει το ράμφος με το κεφάλι. Στα αρσενικά το χρώμα των φτερών είναι μαύρο ενώ στο θηλυκά πουλιά παρουσιάζονται και φτερά χρώματος άσπρου η καφέ.


 













 4ο Χαρακτηριστικό

Μεταξύ του ματιού και του μαύρου στεφανίου υπάρχει μια περιοχή με άσπρο χρώμα , είναι τα λεγόμενα μαγούλα. Στα αρσενικά πουλιά τα μαγούλα είναι λευκά ενώ στα θηλυκά το χρώμα είναι πιο θαμπό και περισσότερο μοιάζει με λερωμένο λευκό.Επίσης η μάσκα στα αρσενικά δημιουργεί γωνίες ενώ στα θηλυκά είναι πιο στρογγυλή. 


 5ο Χαρακτηριστικό

Στα αρσενικά πουλιά το στεφάνι στο πίσω μέρος του κεφαλιού είναι μαύρο ενώ στα θηλ
υκά το στεφάνι έχει πιο θαμπό και πιο ξεβαμμένο χρώμα, πιο γκριζωπό θα έλεγα.








  






6ο Χαρακτηριστικό

Στα αρσενικά τo κίτρινο είναι πιο έντονο και λίγο μεγαλύτερο από τα θηλυκά.






















7ο Χαρακτηριστικό

Στα αρσενικά αλλά και στα θηλυκά πουλιά υπάρχουν στο στήθος δυο κηλίδες χρώματος κίτρινου. Στα αρσενικά είναι ελαφρώς πιο έντονο το κίτρινο σε αντίθεση με τα θηλυκά. 

 
ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ : 
Στην αναπαραγωγή χρειάζεται διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες (κυρίως στο τάισμα των νεοσσών). Η καρδερίνα προτιμάει φωλιές σε ψηλά σημεία και ανοιχτές από την επάνω πλευρά τους. Επίσης της αρέσει να βλέπει τα πάντα από τη φωλιά της. Σαν υλικό θα χρησιμοποιήσει σχεδόν τα πάντα (ίνες κοκοφοίνικα, τρίχες ζώων, ξερό χόρτο,ρίζες κ.α.) αλλά έχει μια προτίμηση στα ανοιχτόχρωμα υλικά. Τα καλύτερα αποτελέσματα με τις καρδερίνες θα τα έχουμε σε κλούβα αναπαραγωγής με πολλά φυτά και κρυμμένες φωλιές, αλλά δεν αποκλείεται να ζευγαρώσουν πουλιά και σε ευρύχωρη ζευγαρώστρα. Σε κάθε περίπτωση πάντως τα φυτά είναι απαραίτητα. Καθοριστικό στοιχείο για την επιτυχία του ζευγαρώματος είναι η κοινωνικοποίηση των πουλιών. Το ζευγάρι θα κάνει 4-6 αυγά τα οποία εκολλάπτονται μετά από 14 ημέρες περίπου. Την ευθύνη για την ανατροφή των νεοσσών την αναλαμβάνουν από κοινού και οι δύο γονείς. Τα μικρά αποκτούν φτέρωμα μετά από δύο εβδομάδες και συνεχίζουν να ταΐζονται για άλλη μια εβδομάδα εώς ότου απογαλακτιστούν. Όταν βεβαιωθούμε ότι τρώνε μόνα τους καλύτερα να τα απομακρύνουμε για να μπορέσει το ζευγάρι να προχωρήσει σε δεύτερο κύκλο αναπαραγωγής. Ένα καλό ζευγάρι συνήθως κάνει 3 - 4 γέννες το χρόνο. 
 
H καρδερίνα παρουσιάζει μια δυσκολία στην αναπαραγωγή της στο κλουβί, λόγω της ευαίσθητης φύσης της, του άγριου ενστίκτου της και των οργανικών λειτουργιών της που δημιουργούν μεγάλες απαιτήσεις στην διατροφή με πληθώρα σπόρων και του stress το οποίο δημιουργεί κοκκιδιώσεις κ.α. 



Για να επιτύχει η αναπαραγωγή της καρδερίνας στο κλουβί, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι εξής παράγοντες


Κληρονομικότητα:

Πουλιά από καλούς γονείς συνήθως είναι και καλά πουλιά. Στοιχεία συμπεριφοράς του χαρακτήρα των γονέων κληρονομούνται στους απογόνους. Σημαντικό ρόλο παίζει και το κτηνιατρικό ιστορικό των γονέων καθώς και στοιχεία της συμπεριφοράς τους πριν αλλά κυρίως κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος. 



Περιβάλλον:

Η στέγαση των προς αναπαραγωγή καρδερίνων θα πρέπει να γίνει σε ένα ευρύχωρο κλουβί διαστάσεων το λιγότερο 1μ. x 0.5μ. x 0.5μ. Το ζευγάρι θα πρέπει να έχει επιλεχθεί με προσοχή και να ενωθεί στις αρχές του χειμώνα. Στο κλουβί δεν βάζουμε πολλά κλαδάκια, κατά προτίμηση να είναι από ξύλο. Δεν πρέπει να είναι σε μέρος με πολύ ήλιο, κρύο και υγρασία. Λίγο πριν την αναπαραγωγική περίοδο βάζουμε 2-3 φωλιές μικρού μεγέθους σε διαφορετικά σημεία του κλουβιού τα οποία τα καλύπτουμε με κάποια πλαστικά φυτά για να προσομοιάζουν το εξωτερικό περιβάλλον. 



Διατροφή:

Πρέπει να χορηγηθεί μια ισορροπημένη και φυσική διατροφή που θα δώσει όλες τις ουσίες που χρειάζονται τα ζευγάρια. Με την αναπαραγωγική περίοδο, φροντίζουμε να εμπλουτίσουμε το μίγμα με σπόρους, όπως ραδικόσπορο, μαρουλόσπορο, ψιλό μαύρο ηλιόσπορο κ.λ.π. Το εμπλουτισμένο μίγμα είναι και το βασικό στοιχείο διατροφής των νεοσσών. Η συνοδεία αυγοτροφής πλούσιας σε ζωικές πρωτεΐνες (αυγά μυρμηγκιών, σκουλήκια κ.α.) επιβάλλεται κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής αλλά και για τη σωστή ανάπτυξη και επιβίωση των νεοσσών. Η χορήγησή της μαζί με ένα υδατοδιαλυτό πολυβιταμινούχο συμπλήρωμα, μειώνει δραματικά την θνησιμότητα των νεοσσών. Το αυγό είναι επίσης ένα σημαντικό συμπλήρωμα στη διατροφή. Χόρτα και πρασινάδα συνηθίζεται να μην δίνεται στους νεοσσούς παρά μετά την συμπλήρωση 1 μηνός. Η χορήγηση τους όμως πριν την αναπαραγωγική περίοδο στα ζευγάρια μας είναι θεμιτή, ιδίως με την μορφή του ανθισμένου ραδικιού, ζοχού, αντράκλας το καλοκαίρι κ.α. Τέλος, η χορήγηση, ασβεστούχων και ιωδιούχων ουσιών είναι και αυτή απαραίτητη. 



Πρόληψη ασθενειών:

Η καρδερίνα είναι ευαίσθητη στις εντερικές διαταραχές και παρουσιάζει ανθεκτικότητα σε άλλα είδη ασθενειών π.χ. αναπνευστικά. Η καλή καθαριότητα και απολύμανση του κλουβιού και του χώρου, η ύπαρξη κάγκελου στον πάτο του κλουβιού και η προσεγμένη και ολοκληρωμένη διατροφή είναι στοιχεία που περιορίζουν τον κίνδυνο. Η χορήγηση μια προληπτικής αγωγής με αντικοκκιδιακές ουσίες κατά τη διάρκεια της πτερόρροιας κατά την οποία το πουλί εξασθενεί και είναι ευάλωτο, καθώς και πριν αλλά και μετά την αναπαραγωγή είναι επιβεβλημένη. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και μετά την 15η μέρα ζωής των νεοσσών. Για θεραπευτικούς λόγους συνήθως χορηγούμε τη διπλάσια ποσότητα με την εμφάνιση των συμπτωμάτων, συνοδευόμενη με μίγμα λιπαρών σπόρων για παροχή επιπλέον θερμίδων και επίσης παροχή μεγαλύτερης θερμοκρασίας για να ισορροπήσουμε την πτώση της θερμοκρασίας του σώματός τους που παρατηρείται σε αυτές τις περιπτώσεις ασθένειας. 



Παρατήρηση:

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μπορούμε και αντιλαμβανόμαστε προβλήματα κατά την αναπαραγωγική διαδικασία (ταίριασμα ζευγαριού, ωοτοκία, επώαση, εκκόλαψη, δαχτυλίδωμα νεοσσών, διατροφικές ανάγκες κ.λ.π.) και τα αντιμετωπίζουμε έχοντας υπόψη μας σχετικές πρακτικές. 



Υπομονή:

Πρέπει να κάνουμε υπομονή και περιστατικά όπως αργοπορία στο ζευγάρωμα, χαλασμένες φωλιές, σπασμένα αυγά, θάνατοι νεοσσών κ.α. δεν πρέπει να μας απογοητεύουν.

ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ:

Μετάλλαξη στα πουλιά είναι όταν αλλάζει από την φύση ο γεννότυπος του και αυτό εμείς αυτό το αντιλαμβανόμαστε στο φαινότυπο (αυτό που βλέπουμε), δηλαδή το χρώμα του πουλιού έχει αλλάξει και η εμφάνιση του δεν έχει τα χρώματα του αρχέγονου του είδους.Η μετάλλαξη μεταφέρεται κληρονομικά, από γενιά σε γενιά. Ανάλογα που είναι η θέση των γονιδίων που κάνουν την μετάλλαξη εννοείται σε ποίο χρωμόσωμα είναι συνδεδεμένο, έχουμε δύο διαφορετικούς τύπους μετάλλαξης την φυλοσύνδετη μετάλλαξη και την αυτοσωματική. Οι πιο πολλές μεταλλάξεις είναι δεμένες με τα χρωματοσώματα X & Y που είναι υπεύθυνα για το φύλλο του πουλιού. Στις αυτοσωματικές μεταλλάξεις τα γονίδια της μετάλλαξης είναι δεμένα με τα υπόλοιπα ζευγάρια χρωματοσωμάτων, δηλαδή πλην του X & Y.Έτσι βλέπουμε πως η βασική διαφορά των δύο μεταλλάξεων είναι ότι η φυλοσύνδετη έχει σχέση με το φύλλο, γι’αυτό ποτέ δεν μπορεί να είναι φορέας της μετάλλαξης το θηλυκό, είναι μόνο τα αρσενικά, τα θηλυκά έχουν την μετάλλαξη μόνο στο φαινότυπο. Ενώ στην αυτοσωματική μετάλλαξη μπορούν να είναι και τα θηλυκά και τα αρσενικά φορείς της μετάλλαξης.Οι πιο πάνω μεταλλάξεις έχουν και επί μέρους χαρακτηριστικά όπως επικρατούσα ή υπολειπόμενη.Υπολειπόμενα γονίδια δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν είναι παρόντα επικρατούντα γονίδια.Τελικά έχουμε 4 διαφορετικά στοιχεία που παίζουν ρόλο στις μεταλλάξεις.
Οι μεταλλάξεις λοιπόν είναι:
Φυλοσύνδετη ή Αυτοσωματική
Επικρατούσα ή Υπολειπόμενη
Στις καρδερίνες λοιπόν συμβαίνουν τα εξής
Φυλοσύνδετες - υπολειπόμενες
Παστέλ, Αχάτης, Καφέ, Λουτίνο, Ιζαμπέλα ( είναι μετάλλαξη από Αχάτη και Καφέ ), Σατινέ (είναι μετάλλαξη από Λουτίνο και Καφέ ).
Αυτοσωματική – υπολειπόμενη
Αλμπίνο, Ασπροκέφαλη, Οπάλ.
Αυτοσωματική – επικρατούσα.
Κίτρινο
 
 

1 σχόλιο :