Προέλευση, ιστορία

                                                          

                             Καταγωγη του καναρινιου

  Τα καναρίνια κατάγονται από τα  Κανάρια Νησιά του Ατλαντικού ωκεανού και από εκεί έχουν πάρει και το όνομά τους. Τα διάφορα είδη καναρινιών προέρχονται από ένα μόνο αρχικό είδος, τον σπίνο των Καναρίων (Serinus canaria) , αντιπρόσωπους του οποίου μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε ακόμη και σήμερα στα Κανάρια Νησιά.Το όνομά τους το πήραν από τα νησιά , νησιά που ονομάστηκαν έτσι από μια τοπική ράτσα σκυλιών.
Πρώτοι εντόπισαν τις νήσους οι Ρωμαίοι και τα ονόμασαν «Νησιά Σκύλων», για τα εξαιρετικά μεγαλόσωμα σκυλιά που αναπαρήγαγαν οι ντόπιοι. Στα λατινικά ο σκύλος λέγεται «canis». Το όνομα «canario» στα καναρίνια το έδωσαν οι Ισπανοί, ενώ οι Γάλλοι πρόσθεσαν και το ποιητικό «serin» από την Ελληνική μυθολογία, που παραπέμπει στις σειρήνες οι οποίες πλανούσαν τους ταξιδιώτες με το γλυκό τους τραγούδι.

  Από το 1474 μετά την κατάκτηση των Καναρίων νήσων, Ισπανοί ναύτες μετέφεραν αυτό τον φτερωτό τραγουδιστή, στην Ιβηρική χερσόνησο ξεχωρίζοντας τον από άλλα πουλιά, για το ασυνήθιστο κελάηδισμά του. Πάντως δεν είναι οι πρώτοι, γιατί όταν εισέβαλαν στο εσωτερικό του νησιού βρήκαν πολλά τέτοιου είδους πουλιά στα κλουβιά των ιθαγενών. Οι Ισπανοί ναύτες όταν γύριζαν στη πατρίδα τους έπαιρναν μαζί τους τα πρασινοκίτρινα καναρίνια, που τα δώριζαν σαν πολύτιμα και σπάνια δώρα, ή τα πουλούσαν ακριβά.

   Οι πρώτοι που κατάφεραν να εκθρέψουν καναρίνια στην Ισπανία, ήταν οι μοναχοί, που έτσι είχαν πρόσθετα έσοδα για τα μοναστήρια τους. Επειδή πουλούσαν μόνο τα αρσενικά, είχαν το μονοπώλιο για 100 χρόνια. Αυτό το χρονικό διάστημα πουλήθηκαν καλά ωδικά καναρίνια σε υψηλές τιμές στην Ιταλία, την Γαλλία και την Αγγλία, όπου και εκεί δεν αγαπήθηκαν λιγότερο απ’ ότι στην πατρίδα τους και την Ισπανία.

   Γύρω στο 1550 εμφανίστηκαν στην Ιταλία τα πρώτα θηλυκά καναρίνια. Δεν είναι ακριβώς γνωστό το πως έσπασε το μονοπώλιο. Υπάρχουν δυο εκδοχές. Κατά την πρώτη ένα ισπανικό εμπορικό που πήγαινε στο Λιβόρνο ναυάγησε στις ακτές της Έλβας. Μερικά από τα αρσενικά καναρίνια που μετέφερε το πλοίο ζευγάρωσαν, όταν διέφυγαν στην στεριά της Ιταλίας, με τον νοτιοευρωπαϊκό σπίνο (Serinus serinus). Οι Ιταλοί έπιασαν τα ωδικά πουλιά της νέας αυτής διασταύρωσης, τα εξέθρεψαν και σε λίγο καιρό το καναρίνι εξαπλώθηκε σε όλη την Ιταλία. Κατά την δεύτερη και πιθανότερη εκδοχή, μαζί με τα πολλά αρσενικά πουλιόταν και κάποιο θηλυκό. Το φύλο του σπίνου όπως και του σημερινού καναρινιού διακρίνεται εξωτερικά μόνο από πολύ έμπειρους εκτροφείς. Ένα μόνο θηλυκό στα χέρια ενός πεπειραμένου εκτροφέα του αρκούσε για να αρχίσει την δική του αναπαραγωγή.

   Σε κάθε περίπτωση, στο τέλος του 16ου αιώνα, υπήρχαν εκτροφείς καναρινιών εκτός από την Ισπανία, στην Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία και την Αγγλία. Έτσι ο φτερωτός Νοτιοευρωπαίος είχε αρχίσει την πτήση του προς τον βορρά και τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει τη καριέρα του σας το πιο αγαπητό κατοικίδιο πτηνό.

   Στις αρχές του 16ου αιώνα, τα καναρίνια άρχισαν να εξαπλώνονται στην Ευρώπη και σύντομα αναγνωρίστηκαν ως κατοικίδια ζώα. Πριν ακόμα μπει ο 17ος αιώνας, η εκλεκτική αναπαραγωγή ανέδειξε αρκετές ευδιάκριτες ποικιλίες καναρινιών. αναπαραγωγή ανέδειξε αρκετές ευδιάκριτες ποικιλίες καναρινιών.

Σε Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Βέλγιο, το καναρίνι συνυπάρχει κι εξαπλώνεται ταυτόχρονα και δυναμικά, όπως η βιομηχανική επανάσταση. Οι βιοτέχνες και οι εμπόροι κρατούσαν τα καναρίνια στα καταστήματά τους για ψυχαγωγία.

Τα καναρίνια στα ανθρακωρυχεία, ήταν μια επέκταση αυτής της συνήθειας, κράτησης πουλιών στους χώρους εργασίας. Οι μεταλλωρύχοι είχαν πάντα μαζί τους καναρίνια, κλεισμένα σε κλουβιά. Παρατηρούσαν με πολύ μεγάλη προσοχή τις αντιδράσεις τους, σταματούσαν σε κάθε ανησυχητικό σημάδι, προσπαθούσαν να ελέγχουν διαρκώς την κατάσταση της υγείας τους. Γιατί, αν κάποιο καναρίνι αρρώσταινε, αυτό ήταν δείγμα κινδύνου και για τους ίδιους: σήμαινε πως μέσα σε κάποιο από τα πετρώματα υπάρχουν εγκλωβισμένα επικίνδυνα αέρια.

Ακολουθώντας μια ορισμένη επιλογή και ταυτόχρονα μια πολύ αυστηρή σχολή, οι κατά τόπους εκτροφείς, ανέθρεψαν καναρίνια με τα χαρακτηριστικά που οι ίδιοι επιθυμούσαν. Άλλοτε αυτά ήταν για τη μελωδία τους, άλλοτε για το σχήμα τους και άλλοτε για το χρώμα τους. Συνήθως οι ράτσες που ξεχώρισαν, κράτησαν ως όνομα το τοπωνύμιο της περιοχής που πρωτοεκτράφηκαν.

  Ως καναρίνια φωνής διεθνώς αναφέρονται τα Γερμανικά Harz (Roller), τα Βελγικά Malinois (Waterslager), τα Ισπανικά Timbrados και οι Αμερικανοί τραγουδιστές.

  Οι Άγγλοι επιδόθηκαν στον πειραματισμό σχετικά με το μέγεθος και τη μορφή του καναρινιού. Τα αποτελέσματα ήταν τα Norwich, τα Yorkshire, τα Gloster και τα Border. Το Norwich και το Yorkshire είναι δύο από τους γίγαντες του βασιλείου των καναρινιών. Καθένα να είναι δύο φορές το μέγεθος ενός κοινού καναρινιού.

  Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί διέπρεψαν και αυτοί στα πουλιά θέσης. Οι Γάλλοι αγάπησαν τα Frilled, δηλαδή τα φουντωτά καναρίνια. Οι Ιταλοί επιδόθηκαν στην εκτροφή καμπουρωτών φουντωτών καναρινιών. Τα Gibber Italicus, από τα παράξενα και εντυπωσιακά παραδείγματα καναρινιών θέσης, όπου η στάση του πουλιού είναι σα μισοφέγγαρο.

  Στα καμπούρικα οι Βέλγοι όμως έχουν τον σημαντικότερο εκπρόσωπο. Το Belgium Fancy, όπου οι ώμοι του πουλιού είναι αρκετά ψηλότερα από το κεφάλι! Άλλα καμπούρικα εκτράφηκαν στην Ελβετία, στην Ισπανία, ακόμα και στην Ιαπωνία. Στην Αμερική, που ομολογουμένως σήμερα αριθμεί αρκετούς εκτροφείς, οι τύποι των καναρινιών θέσης που αναπτύχθηκαν προήλθαν από συνδυασμούς των φυλών που περιγράφονται ανωτέρω και όπως καταλαβαίνετε δεν εξελίχθηκε κάποια νέα καθαρή μορφή.

  «Χρώματος» λέγονται τα καναρίνια όπου το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο χρώμα τους. Το χρώμα του καναρινιού αποτελείται από μελανίνες (pigment) και λιποχρώματα (lipochrome). Οι μελανίνες, είναι αυτές που σχηματίζουν το σχέδιο, βρίσκονται στο κυτόπλασμα των κυττάρων και αφορούν το δέρμα, τα νύχια, το ράμφος και την ίριδα του ματιού. Το λιπόχρωμα προσδίδει το βασικό χρώμα στο καναρίνι. Αποτελείται από ουσίες που προέρχονται από την σύνθεση της καροτίνης, κίτρινης και κόκκινης, η οποία διαλύεται στα λιπίδια.

   Τα καναρίνια χρώματος μπορούμε εύκολα να τα χωρίσουμε σε δύο κατηγορίες:
1) Λιποχρωμικά με τις ποικιλίες α) Κίτρινο β) Κόκκινο γ) Κρεμ δ) Λευκό θαμπό ε) Λευκό. Όλες οι προηγούμενες ποικιλίες μπορούν να έχουν και κόκκινα μάτια.
2) Μελανίνικα με τις εξής ποικιλίες α) Μαύρο – καφέ β) Καφέ γ) Αχάτη δ) Ιζαμπέλα